Nieuw vaandel in kader van vijfentwintigjarig jubileum Deo Gloria in 1947
Onlangs is de stichting “Wildervanck-Wildervank” in het bezit gekomen van een vaandel van de Chr. Muziekvereniging Deo Gloria. De stichting heeft zich ten doel gesteld om zich in te zetten voor het behoud van het in het dorp Wildervank aanwezige cultuurgoed. Voorzitter Harrry Hartsema heeft het vaandel in ontvangst genomen. Het roept herinneringen op aan een tijd met mooie verhalen.
De muziekvereniging, met oprichtingsjaar 1922, bestaat al lange tijd niet meer. In de vorige eeuw was het christelijke fanfareorkest tijdens optochten en verschillende festiviteiten een graag geziene en te horen gast in Wildervank en wijde omgeving. Het vaandel werd destijds vervaardigd in het kader van het 25-jarig jubileum van de vereniging in 1947. Helaas verkeerde het banier in slechte staat. Met financiële steun van o.a. het Wildervankfonds, Wildervank Vooruit en enkele particulieren is het vaandel door een gespecialiseerd bedrijf schoongemaakt en zijn er kleine reparaties uitgevoerd.
De fluweelstof van het vaandel met goud en zilverdraad is met behulp van wattenstaafjes zorgvuldig schoongemaakt. En de zilveren zwart uitgeslagen medailles op het vaandel zijn met speciale krijt weer blinkend gemaakt. De medailles zijn gewonnen op concoursen in Ter Apel en landelijk. De vereniging speelde heel verdienstelijk in de eerste afdeling. De ereafdeling en de superieuren stond daar boven. Het vaandel heeft thans een mooi plekje gekregen in de Margaretha Hardenberg Cultuurcentrum. Tijdens de Open Monumentendag zal deze herinnering aan vergane glorie ook voor het publiek te bewonderen zijn.
Deo Gloria in 1957
Op de foto uit het 25 jarig jubileumjaar van de Chr. Muziekvereniging Deo Gloria staan 25 leden met het vaandel fier overeind. Op een foto uit 1957 staan 48 leden met het vaandel, inmiddels versierd met de zilveren medailles. Van de afgebeelde musici zijn er nog er een vijftal in leven. De foto komt uit het omvangrijke archief van de stichting “Wildervanck-Wildervank”. Het vaandel heeft altijd in een mooie kast in het oude Concordia gehangen.
Marcherend door Wildervank tijdens festiviteiten als Koninginnedag liep de vaandeldrager voorop, met het turfstekertje op het fluweeldoek als duidelijk teken ter herkenning. Tijdens de lange mars naar Bareveld werd pauze gehouden bij Huize Bareveld of Hotel Peper, en terug bij Boelens of Hotel de Nederlanden. Wildervank telde overigens behoorlijk wat café’s.
Vader en zoon Ham
Gerry Ham is in 1953 bij Deo Gloria op de bügel gaan spelen. Zijn vader Harm speelde op de trombone en later op de althoorn. Gerry verteld: “Tijdens de 4 mei herdenking speelden we nog bij het gemeentehuis, later was dat bij het bronzen monument. Op Koninginnedag speelden we om 9 uur een aubade bij het gemeentehuis met burgemeester Liese. Vervolgens gingen we de bus in naar Stadskanaal (het gedeelte dat onder de gemeente Wildervank viel). Op een lagere school speelden we een aubade en begeleiden we de kinderen tijdens het zingen van vaderlandse liederen. En toen nog traditioneel ook het volkslied. ‘s Middags speelden we in Wildervank, en volgens traditie naar Bareveld marcheren en weer terug. Dan was Bareveld wel een eind”.
“Tijdens de Eerste Kerstnacht gingen we met vijf muzikanten bij elke laan, en ook tussen twee lanen in, Stille nacht spelen. De mensen vonden dat mooi en en kwamen naar buiten om te luisteren. ’s Nachts om vier uur. En dan gingen we op de fiets weer verder. Bij vorst was het lastig spelen, omdat de ventielen vastvroren. Maar met de handen warmhoudend ging het toch”.
Serenade voor vijftigjarig huwelijk 1947 in de AG Wildervanckstraat
Sommige leden van Deo Gloria waren als werknemers ook lid van het fanfarekorps Duva van Duintjer. Een van de Duintjers was stapelgek op blaasmuziek en wilde ook graag een orkest. Het beet elkaar niet.
In de jaren 60 liep het ledenaantal sterk terug. “De jeugd trok na hun schoolopleiding weg, om aan het werk te gaan of naar het voorgezet onderwijs. En we kregen er geen nieuwe jeugd meer voor terug. In een paar jaar tijd had zich dat voltrokken. De popmuziek met de opkomende jongerencultuur zal er ook invloed op hebben gehad”.
Deo Gloria in oude Concordia jaren 20 of 30
Deo Gloria is nooit officieel opgeheven, maar in 1966 of 1967 zijn de vijf overgebleven leden er maar mee gestopt. De instrumenten zijn naar de Chr. Muziekvereniging Crescendo in Meeden gegaan en naar Voorwaarts. “In onze drumband waren sommige leden ook lid van de (toenmalige) gymnastiekvereniging LIS. Zij hebben de trommels gekregen omdat ze voor de optochten wel een drumband wilden hebben. De uniformen kregen een bestemming voor een muziekvereniging in Hongarije”. Gerry Ham is samen met Pieter Bos, Ploeger, en Jan Wieringa naar Elad gegaan in Muntendam. De voorzitter Frits Faber wilde graag muzikanten erbij en had gevraagd of ze bij Elad wilden spelen. Nog maar twee jaar geleden is Gerry als laatste gestopt. “Na 62 jaar muzikant vond ik het wel welletjes”.
Nu is hij als vrijwilliger betrokken bij het grote VKSO symfonieorkest. Met als thuisbasis het Margaretha Hardenberg Cultuurcentrum, het oude kerkgebouw dat onder de hoede staat van “Wildervanck-Wildervank” om het te behouden.
