Sport

Afgelopen zaterdagavond speelde Handbalvereniging Aeolus een uitwedstrijd tegen HVE 2000 uit Erica. Traditioneel zijn zaterdagavondwedstrijden niet de eenvoudigste voor Aeolus, aangezien het team doorgaans op zondagen actief is. Toch reisde de ploeg met goed humeur af naar Erica, voorzien van huisgemaakte cake van een van de speelsters – een gezellige start van de avond.

De wedstrijd begon echter moeizaam voor Aeolus. Binnen korte tijd keek het team tegen een 4-1 achterstand aan. Gaandeweg wist de ploeg zich te herpakken en beter in het spel te komen. Met verzorgd aanvalsspel en een sterkere verdediging werd de achterstand weggewerkt, waardoor de ruststand op 15-15 werd bepaald.

Na de pauze kwam Aeolus ongeconcentreerd uit de kleedkamer. Balverlies en onnodige tijdstraffen zorgden ervoor dat HVE 2000 opnieuw kon uitlopen. De scheidsrechter deelde aan beide kanten meerdere tijdstraffen uit, waardoor beide teams zelfs tijdelijk met slechts drie veldspelers op het veld stonden. HVE 2000 wist hier beter mee om te gaan en trok uiteindelijk aan het langste eind.

De eindstand kwam uit op 31-23 in het voordeel van HVE 2000. Ondanks de nederlaag toonde Aeolus veerkracht en momenten van goed spel, maar het lukte niet om dit gedurende de hele wedstrijd vast te houden.

Door Klaas Fleurke

4 Oktober is wereldwijd een feestdag. Het staat in het teken van Dierendag. Sint Franciscus van Assisi bekommerde zich lang geleden om het lot van melaatsen, zwervers en andere armen, maar ook om planten en dieren. Volgens overlevering hield hij ooit een preek voor de dieren. Ook in het logo van Nederlandse betaald voetbalclubs komen dieren voor. Wat dacht u van een ooievaar in die van Den Haag, NEC en Vitesse hebben een dubbelkoppige adelaar, Twente een steigerend paard, Heracles en RKC een leeuw, Almere een kiekendief, Den Bosch een draak en bij Dordrecht staan er schapenkoppen op en Cambuur heeft een liggend rood hert op het embleem. En bij het Nederlands Elftal brult natuurlijk ook een oranje leeuw. Veendam 1894 sloeg vanmiddag toe als een wild roofdier door Helpman als een gewillige prooi met 5-0 te verschalken. Na afloop was het feest in de Veendammer kleedkamer.

Jonge honden
Vaak noemde ik in mijn verslagen de Veendammer selectie een stel jonge honden. In wedstrijden werd wel geblaft maar lang niet altijd gebeten. Maar hoe staan de geelzwarten er in dit seizoen voor en welk dier zou de huidige selectie het beste kwalificeren? In ieder geval werd het voor de thuisclub ook een feestdag op een onstuimige en winderige zaterdagmiddag in het begin van oktober van het jaar 2025. Het Henk Nienhuis Stadion werd het decor van een eclatante overwinning voor de formatie van hoofdtrainer Armand Mac Andrew op van oudsher angstgegner Helpman. Met maar liefst 5-0 dropen de gasten naar Groningen af met de spreekwoordelijke staart tussen de benen.

Katachtige reflex
De start van de Parkstedelingen was met de wind in de rug overtuigend. Na 5 minuten was het al raak. Winston gaf het tikje en zijn broer Dinand de Jonge ging alleen op de gastenkeeper af. Levi Bos kon niet anders dan hem onreglementair te stoppen. De door de prima leidende scheidsrechter Johan Doornbosch toegekende penalty benutte Dinand gedecideerd. In de 11de minuut was het al 2-0. Een schot van de sterk spelende Melvin Tehubijuluw kon doelman Bos ternauwernood keren, maar in de rebound was de bal een prooi voor wederom Veendams goaltjesdief Dinand de Jonge. Hij schoot de bal onverbiddelijk tegen de touwen. Daarna verzuimde de thuisclub door te drukken. De kansen waren er maar de definitieve knock-out voor Helpman bleef uit. ‘Maak die 3-0!,’ schreeuwde Mac Andrew vanaf de kant. De Langeleegtebespelers raakten de grip kwijt, het werd te onrustig en te slordig. Het elftal van trainer/coach René Wollerich meldde zich meer en meer op de Veendammer helft. Kort voor rust kreeg Mohamed Bellgroub namens de gasten de grootste kans. Maar oog in oog staand met Veendam 1894-goalie Roy Mos zag hij de bal met een katachtige reflex met de vuisten gekeerd worden. Een cruciale redding van de geelzwarte keeper die zijn team behoedde voor een tegengoal.

Hongerig als een wolf
Na de pauze kreeg Helpman met de wind in de rug geen noemenswaardige mogelijkheden meer. Aan Veendamkant vond een dubbele wissel plaats. Wessel Bieze en Dion Beks werden vervangen door Koen Kort en Ramon de Jong die weer zijn eerste minuten maakte na een blessure. De eerste kans na rust was voor Dinand de Jonge maar hij krulde de bal net naast. In minuut 72 viel de verdiende 3-0 toch. Nadat Melvin Tehubijuluw en Ramon de Jong goede kansen lieten liggen, was laatstgenoemde trefzeker na een voorzet van de achterlijn van Mark Wijnsema. Van dichtbij knalde hij de bal binnen. Doelman Levi Bos was volstrekt kansloos. Een kwartier voor tijd vond er bij de Parkstadbrigade nog een dubbele wissel plaats. Winston de Jonge en Mark Wijnsema verlieten het veld en Ryan de Bruijn en Mohammad Mustafa kwamen binnen de lijnen. In het laatste kwartier voerde Veendam 1894 de druk op en er volgden een aantal prachtige aanvallen via meerdere schijven waarbij de voorbereiding voortreffelijk was en waarbij topscorer Dinand de Jonge zijn productie met nog twee treffers verder opvoerde. Hongerig naar goals als een wolf.
Hoe keken Veendam 1894-doelman Roy Mos en trainer Armand Mac Andrew terug op de ruime overwinning van de geelzwarten en met welk dier zouden zij de selectie, het team willen typeren?

Een tijger die toeslaat
Roy Mos: ‘Ik een cruciale redding? Ja, dat was die een-op-een hè. Soms moet je gewoon even rustig blijven staan. En rustig blijven kijken. Vaak schieten ze in paniek recht op me af. Nou ja, dan pak je hem gewoon. Ja, als-ie er in gaat dan kunnen ze weer hoop krijgen. Na de rust kreeg ik weinig meer te doen. Af en toe rustig een beetje opbouwen. Nee, geen reddingen meer, maar ik gaf één foute bal door het midden. Maar dat is allemaal niet zo spannend. Hoe het voelt om voor het eerst in drie competitiewedstrijden de nul te houden? Dat voelt wel lekker. Maar het is ook mijn taak hè. Inderdaad, ballen tegenhouden. Dat is het belangrijkste. Samen met de verdediging hebben we veel rust en vertrouwen. Klopt, samen met Wildervank moeten we in de achtervolging op Groen Geel. Dat is mooi.’
Roy: ‘Hoe het persoonlijk met me gaat? Wat mijn ambitie is? Of ik me met Veendam-1 in de kijker wil spelen? Ik een verleden bij een BVO? Inderdaad was ik een jaar of zes, zeven bij FC Groningen. Drie jaar in het Nederlands Elftal. Maar ik heb een tijdje niet gevoetbald. Waarom het bij FC Groningen niet gelukt is? Ik koos voor m’n onderneming. De Coronaperiode schopte ook het een en ander in de war. De keuze was: of mijn eigen baan of profvoetballer. Ik koos voor de baan. Nee, het klopt dat het niet van ambitie getuigt om in Veendam-3 te gaan voetballen. Ach, ik werd na lange tijd weer eens gevraagd om weer te gaan voetballen en vanaf dat moment is het weer gaan jeuken. Het was om er weer een beetje in te komen en voor de sfeer. Zeker heb ik nu gekozen voor prestatievoetbal. Het is of verder voetballen bij Veendam-1 of heel hoog. Dus niet bij een grote amateurclub. Inderdaad voetballen we volgende week bij Hoogezand uit. Leuk, weer een derby.’ Ik geef aan dat het elftal vanmiddag op Werelddierendag Helpman een flink pak slaag heeft gegeven. Ik vraag Roy met welk dier hij z’n team wil vergelijken. Roy: ‘Ik denk een tijger. Want we zijn heel rustig, maar als we een mogelijkheid zien dan slaan we toe. En Helpman was vanmiddag de prooi.’

Stekende wespen
Mac Andrew, als ik hem feliciteer met de grote zege: ‘Ja, het klopt dat Roy kort voor rust een cruciale redding had. Zeker. Hij voorkomt er mee dat Helpman weer geloof zou krijgen. Het klinkt gek, maar we maakten het ons na die 2-0 onnodig moeilijk. Daarom zei ik ook: maak die 3-0 nou. Kijk, als ze wel op 2-1 komen dan krijgen ze de aansluiting. Dan gaan ze wellicht denken dat het echt nog kan. Het geloof moet je er gelijk uithalen. Daar hebben we in verzaakt. Maar natuurlijk is deze grote uitslag een enorme opsteker. Helpman een angstgegner? Ja, dat wist ik. Eigenlijk wil ik met deze jongens wel records breken. Ja, het zou mooi zijn om sinds lange tijd weer eens van Helpman te winnen. Maar eerlijk is eerlijk, ik had er voor vanmiddag heel veel vertrouwen in. Misschien klinkt dit gek, maar kijk eens wat we op het veld hebben staan. Wat voor een elftal we hebben staan. En wat we in kunnen brengen! Dat is niet normaal. Als je deze tegenstander laat voetballen dan kunnen ze dat prima, maar het is geen wonderteam. Ik wist dat we ze op alle fronten konden aftroeven. Dat is dus ook gebeurd.’

Mac: ‘Het allerbelangrijkste vind ik dat ik nu weet waar wij staan. Ik denk dat we qua niveau in deze competitie ruim boven het gemiddelde zitten. Daar had ik ook op gehoopt. Ook wel verwacht trouwens. Kijk, 5-0 is natuurlijk niet niks. In de eerste helft vond ik ons te onrustig. Maar met het inbrengen van Ramon de Jong kwamen we meer aan voetballen toe. Samen met Irfan Jukovic, die de laatste tijd veel beter voetbalt, op het middenveld liep het geweldig. Met welk dier ik mijn team vanmiddag wil karakteriseren?’ Mac lachend: ‘O daar moet ik even over nadenken. Wat ik altijd zeg over ons team? Dat heb ik nog onthouden van Jan Schulting. Die zei altijd: ‘We zijn wespen’. Ja, inderdaad zijn die geelzwart. Tja, en wat doen wespen? Die steken. En komen soms als een zwerm op je af. Noemde jij ze altijd jonge honden die voornamelijk blaften? Nee, dat zijn ze niet meer. Moet je kijken wat er vanmiddag in het veld staat. En dan zijn Lorenzo en Sam er nog niet eens bij. Met het elftal dat er nu staat waren we – denk ik – vorig seizoen lachend kampioen geworden. Maar dit seizoen zijn Wildervank en Groen Geel sterker geworden. Dat is pech. Maar we zien het wel. Het voetbal wordt niet op papier beslist. Dat gebeurt op het veld. Het is ‘never easy’! Inderdaad: wespen! Haha!’

Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.

Fotograaf Jack Molema

Afgelopen zondag begon het nieuwe seizoen van de handbalcompetitie voor Dames 1 van HV Aeolus. Tegenstander was nieuwkomer HV Beilen, dat is gepromoveerd naar de 1e klasse.

Trainer Dennis Muller had hoge verwachtingen na de goede wedstrijden op het recente “In Memoriam”-toernooi. Toch begon Aeolus moeizaam en ongeconcentreerd. HV Beilen nam snel de leiding en was in die fase duidelijk beter. Uiteindelijk wist Aeolus de wedstrijd om te draaien en met een 11-9 voorsprong te gaan rusten.

In de pauze benadrukte de trainer dat het spel beter moest. Maar ook de tweede helft verliep stroef. HV Beilen bleef steeds tot op één punt in de buurt. In een spannend slot trokken de dames van Aeolus alsnog de overwinning naar zich toe: 21-20.

Na afloop was iedereen het erover eens dat dit niet het beste spel van de ploeg was. Toch zijn de eerste twee punten van het seizoen binnen.

Door Klaas Fleurke

Al vroeg in het seizoen voetbalden de rivalen uit de Parkstad in competitieverband op het Sportpark in Wildervank tegen elkaar. De vele toeschouwers zagen veel strijd en de confrontatie bleef tot het laatste fluitsignaal spannend. In de eerste helft voetbalden beide elftallen heel behoorlijk en werd er aan beide kanten gescoord. De roodwitten kwamen al heel vroeg op voorsprong maar het antwoord van de geelzwarten volgde na 20 minuten. Na de rust daalde het voetbalpeil en grossierden beide teams in slordigheden en werd er vaak de lange bal gehanteerd. Maar de passie en strijdlust bleef. Zo eindigde de Parkstadclash tussen Wildervank en Veendam 1894 in een voor beide ploegen acceptabel gelijkspel. Het gaf de verhoudingen goed weer.

Onderlinge verhoudingen
Wildervank en Veendam 1894 troffen elkaar binnen een paar weken in de tweede competitieronde in de zaterdag klasse 3 R al voor de vierde keer. De eerste keer was op het Parkstadtoernooi en daarna twee keer voor de beker omdat die laatste wedstrijd gestaakt werd en in twee gedeeltes moesten worden gespeeld. De onderlinge verhoudingen zijn hartstikke goed maar als de voetballers van beide clubs op het veld staan willen ze niet voor elkaar onder doen en gaat het er op het scherpst van de snede aan toe. Wordt er gestreden voor iedere centimeter. Iemand zei vooraf hier het volgende over: ‘De derby staat bol van de rivaliteit maar er wordt niet altijd het beste voetbal gespeeld’. De Veendammers waren zowel op het Parkstadtoernooi als in de beker als winnaars uit de strijd gekomen dus konden de geelzwarten een tot op het bot gemotiveerd Wildervank verwachten op het Sportpark aan de Woortmanslaan. Niets werd aan het toeval overgelaten om de enige echte Parkstadderby zonder incidenten te laten verlopen.

Tactisch strijdplan
Al in de ochtend van de 27ste september 2025 – een rustige en mooie herfstdag – was de alom gewaardeerde en geroutineerde Veendam 1894-fysiotherapeut/verzorger Otto Voorma op veld 3 in Veendam in de weer met een viertal selectiespelers om een revalidatietraining af te werken. Van de vier zit basiskracht Ramon de Jong het dichtst tegen z’n rentree aan. Hij zou dus niet meedoen in Wildervank. Hoofdtrainer Armand Mac Andrew koos in de derby voor een ander tactisch strijdplan om de verwachte (fysieke) dadendrang van de thuisclub in die zin te beteugelen. Hij had basisplaatsen ingeruimd voor Koen Kort, Robert Nullmeyer en Wessel Bieze. Verder stonden er de bekende namen van de laatste weken op het wedstrijdformulier. Ook Wildervank was op volle oorlogssterkte. De formatie van trainer/coach Jeroen Wiegman wist van de laatste vijf wedstrijden er drie te winnen, één keer was er een gelijkspel en werd er één keer verloren. Dat was uitgerekend de laatste bekerwedstrijd tegen Veendam 1894. De geelzwarten wonnen al hun laatste vijf partijen. Tot zover de bespiegelingen vooraf. De toeschouwers waren vooral nieuwsgierig hoe beide competitiegenoten zich op dit moment tot elkaar zouden verhouden.

Boeiend schouwspel
Dan de wedstrijd zelf. De 22 voetballende acteurs maakten er onder leiding van scheidsrechter R. Zuur een enerverende pot voetbal van. Een boeiend schouwspel volgde. Zoals het een echte derby betaamt. De spetters vlogen er vanaf zonder dat het binnen de lijnen echt uit de hand liep. Door de passie en strijdlust boeide de derby tot het eind.

Al in de derde minuut sloeg de thuisclub toe. Het kwam feller uit de startblokken dan de ietwat onwennig beginnende gasten uit Veendam. Saviero van Zwol was de gedecideerde afmaker en Veendam 1894-doelman Roy Mos had het nakijken. Hoewel de bezoekers uit het buurdorp in de beginfase een beetje zoekende waren om de tactische omzettingen goed uit te voeren, raakten ze geen moment in paniek. Want een minuut later lag de bal al in het netje aan de andere kant. Centrumverdediger Dion Beks stond op de juiste plek om af te drukken, maar de grensrechter vlagde voor buitenspel. Arbiter Zuur nam dit signaal over en keurde de treffer af. In de rust waren de meningen over wel of geen buitenspel – zoals wel vaker – verdeeld.

Op maat
De Veendammers kwamen er in de eerste helft een paar keer heel gevaarlijk uit. Veendam 1894-aanvaller Winston de Jonge kreeg een goede kans maar Wildervank-doelman Michel Bakker wist zich voldoende lang te maken om de bal uit de hoek te plukken. Maar in de 25ste minuut was het wel raak voor de geelzwarten. De lange pass van de sterk spelende Irfan Jukovic was fraai en de bal precies op maat. Hij zette de onvermoeibare en soms ongrijpbare Dinand de Jonge aan het werk en die wist er wel raad mee. Rustig en bekwaam omspeelde hij de Wildervank-keeper en schoof de bal daarna in het lege doel. Deze 1-1 was tevens ook de ruststand waarmee de strijdende partijen naar de kleedkamers gingen.

Grenzen van het toelaatbare
Na de hervatting werd er niet meer gescoord. Beide elftallen kregen een paar kansen maar Dinand de Jonge (Veendam) en Marc Nijland (Wildervank) zagen hun pogingen mislukken. Rond de 55ste minuut wisselde Veendam 1894-trainer Mac Andrew. Dion Beks en Koen Kort verlieten het veld en Melvin Tehubijuluw en Thom Wevers kwamen erin. Het was een fase van de wedstrijd waarbij het van beide kanten slordigheid troef was. Iemand had het over hotsknotsbegoniavoetbal. De strijdlust en spanning vergoedde veel. Door het uitvallen in de 80ste minuut van de kopsterke Jeremy van Dijk rook Wildervank z’n kans. Ryan de Bruijn verving Van Dijk. De gastheren zetten aan voor een slotoffensief. Het kreeg nog een vrije trap net buiten de zestien. Maar Veendam 1894-sluitpost Roy Mos redde stijlvol. Hoewel soms de grenzen van het toelaatbare werden opgezocht, ontspoorde de emotievolle derby niet. En toen leidsman Zuur het eindsignaal liet horen en het derbydoek viel, stond er de 1-1 stand op het scorebord.

Groen Geel
De vermoeide acteurs zochten elkaar op en de toeschouwers verlieten het Sportpark in de wetenschap dat de punten gedeeld werden. Daar had (denk ik) iedereen vrede mee gezien het spelbeeld over negentig minuten. Met vier punten uit twee wedstrijden staan Wildervank en Veendam 1894 nu op de tweede en derde plaats in de competitie. Alleen Groen Geel heeft beide wedstrijden gewonnen en staat met 6 punten bovenaan. Hoogezand en Loppersum verloren twee keer en staan puntloos onderaan. Voor wat het nu natuurlijk allemaal waard is.

Hoe keken middenvelder Mark Wijnsema en hoofdtrainer Armand Mac Andrew vanuit het Veendammer kamp terug op deze puntendeling? Waren ze tevreden?

Aanspeelbaar
Ik bevraag de jeugdige, pas 18 jaar geworden, mannetjesputter Mark Wijnsema kort na de wedstrijd die bol stond van passie en strijd op het kort gemaaide hoofdveld in Wildervank: ‘Nee, tevreden ben ik niet echt. Maar als je de wedstrijd bekijkt dan wel. Dan is een gelijkspel prima. Ja, in het eerste kwartier moesten we even precies kijken hoe en wat. Maar toen dit eenmaal stond, ging het wel goed. We kregen er meer grip op. Ja, en toen kwam die fantastische goal van ons. Een fantastische lange bal van Irfan. Wat we in de rust tegen elkaar gezegd hebben? Volle bak doorgaan en strijden voor mekaar. Of ik daar een exponent van ben? Jazeker ga ik tot het gaatje. Maar dit hoort toch ook zo? Of dit mooie wedstrijden voor me zijn? Ik vind dit heerlijk. Lekker de duels aangaan. Of dit een terechte uitslag is? In mijn ogen wel. Ja, klopt: we hadden de wedstrijd kunnen winnen maar ook kunnen verliezen. In die zin viel het geen kant op. We hebben kansen gehad. Of het in de tweede helft slordiger werd? Ja, maar iedereen raakte een beetje vermoeider. Iedereen wil zo graag maar dan gaat het te gehaast. Of ik tevreden ben over m’n eigen spel? Nou, dat had wel beter gekund. Met meters maken. Nog beter aanspeelbaar zijn. Het kan altijd beter. Wie ik nog meer goed vond spelen? Ja, inderdaad deed Yorick het heel goed, Roy pakte een paar knappe ballen en Dinand was gevaarlijk met z’n loopacties. Hij bleef maar gaan. Prima. In competitieverband nog geen topwedstrijd gewonnen? Dat komt wel! Zeker weten!’

Veerkracht
Veendam 1894-hoofdtrainer Armand Mac Andrew zittend op een houten picknicktafel nabij de kleedkamers: ‘Ja, die treffer van Wildervank kwam wel heel snel. Het klopt wel dat Wildervank iets feller en scherper begon. Zij probeerden een punt te zetten. Daar moesten we even doorheen. Dat zie je dan ook gebeuren, dat die krachten een beetje wegvloeien. Die kracht en energie. Zeker had ik niet het idee dat het na die snelle 1-0 over was voor ons. Sterker nog, als je na het maken van die 1-1 de 1-2 zou maken ga je er waarschijnlijk overheen. Tenminste dat dacht ik. Daarvoor kregen ook wel kansen. Maar het was te onrustig in balbezit. Die 1-1 van ons was een mooie goal. Kijk, Wildervank speelde exact zo als dat we verwacht hadden. En laten we eerlijk zijn: we hebben niet veel weggegeven.’

Onwennig?
Mac: ‘Een paar jongens in het begin onwennig? Omdat ze op een andere positie speelden? Ja, dat klopt wel. Maar goed. Hier leren ze weer van. Dit hebben ze een keer meegemaakt. Op een gegeven moment kan zoiets (zo’n tactische omzetting, KF) stabiel zijn. Of het van veerkracht getuigt dat we na zo’n vroege achterstand sterk terugkomen? Ja, zeker. Absoluut is dit winst ten opzichte van vorig seizoen. En conditioneel zijn we supersterk. Aan Wildervank-zijde moesten er een paar uit. Of ik in de tweede helft nog het idee had dat we zouden kunnen winnen? Ja, maar inderdaad kon Wildervank dat ook. Zij hebben individueel zoveel kwaliteit voorin lopen (Van Zwol en Nijland) dat ze zomaar uit het niets kunnen scoren. Daar hebben ze natuurlijk heel veel succes mee. Daar zetten wij natuurlijk wel iets tegenover. Ja, Yorick Zuur deed het fantastisch en Roy Mos pakt geweldige ballen. Klemvast! De winst ten opzichte van vorig jaar is dat we dit soort wedstrijden niet verliezen. Dat klopt helemaal. Want kijk hoe we beginnen. Koen Kort links achterin, centraal Dion Beks en rechts Yorick Zuur met daarvoor in het midden Wessel Bieze, Jeremy van Dijk en Mark Wijnsema. Daar kan toch niets door heen komen. Ja, alleen bij die goal was de organisatie even zoek. Maar het was een knappe goal. Die jongens van ons kunnen heus wel verdedigen. Nee hoor, qua resultaat doe je het hier helemaal niet slecht. Op naar volgende week: Helpman thuis!’

Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.

Door Peter Panneman

Zaterdagmiddag werd in het wielerhome van Wielervereniging Stormvogels Veendam het 90-jarig bestaan van de vereniging op bescheiden wijze gevierd. De opkomst was matig, maar leden, vrijwilligers en sponsoren waren uitgenodigd om onder het genot van een hapje en een drankje bij te praten.

Als gastspreker trad Thijs Rondhuis van Courage Events op. Hij deed de vereniging de toezegging om binnen drie jaar een Nederlands Kampioenschap naar de Parkstad te halen.

Onder de aanwezigen waren onder meer de “Stormvogels” Luit Ottema, Jan van Dam, Joop Scholtens, Jos de Boer en Gerrie Heeringa. Heeringa, die van 1965 tot 1973 als nieuweling en later als amateurwielrenner maar liefst 35 overwinningen behaalde, kreeg destijds zelfs een profcarrière aangeboden. “Die ambitie heb ik nooit gehad,” aldus de inmiddels 76-jarige Heeringa, die destijds koos voor een maatschappelijke loopbaan.

Via zijn jaarlijkse donatie blijft Heeringa de wielervereniging tot op de dag van vandaag trouw uit verbondenheid en dankbaarheid. De vereniging telt momenteel 185 leden, onder wie 45 jeugdleden actief zijn. “Over tien jaar hopen we het eeuwfeest te vieren,” aldus de voorzitter in haar toespraak.