Door Henk Drenth

Veendam - Een club enthousiaste muzikanten is druk in de weer om gestalte te geven aan een nieuwe band, met de naam VALHALLA. Voor VALHALLA met een V is gekozen omdat het de authentieke scandinavische manier van spellen is. De leden van deze nieuwe formatie hebben in verschillende samenstellingen in andere bands al zeer verdienstelijk hun sporen nagelaten in de Groninger muziekscène. De bandleden kenden elkaar in verschillende formaties dus al wel langer.

Als namen van VALHALLA mogen worden genoteerd: Linda Veenstra, drums. Rianto Welp, toetsenist. Bob Meijer, basgitaar. Jan Smith, leadgitaar. Brenda Venema is de zangeres.

Op haar naam staan twee mooie ballades in het Gronings, met de titels Ains en Herinnerns. Het laatste nummer was in 2007 vanuit het niets op plaats 26 terecht gekomen in ‘Alle 50 Goud' van Radio Noord. Haar nummers zijn deels autobiografisch geschreven.

Rianto, Bob en Jan maken ook deel uit van de viermansformatie De Pompers. Zelf noemen ze zich een Rock 'n Loll band, waarvan de oorsprong in 1982 ligt. Het plezier straalt er dan ook vanaf. In 2007 werden De Pompers met de hit Grunneger Laand op plaats 19 ook in ‘Alle 50 Goud' geloodst. "De Pompers bestaan inmiddels alweer 29 jaar", vertelde Jan.

Vanaf 2007 werkt Brenda met veel plezier samen met Jan, haar levenspartner. Hij begeleidt haar op gitaar. Brenda en Jan konden eigenlijk niet verder en er werd een band gezocht, waarin ook een toetsenist moest zitten. Keyboardspelers zijn schaarser te vinden, terwijl er gitaristen te over zijn. De meeste bands zijn gitaarbands. Een band waar ook een toetsenist inzit geeft meer mogelijkheden. "Per ongeluk hebben we er een gevonden", merkt Jan knipogend op. "Och, het heeft wat tijd gekost" vult Brenda hem lachend aan. Rianto zat immers al in De Pompers.

Rianto en Bob waren naast De Pompers zelf ook al met een ander project bezig. Omdat dit minder liep dan verwacht en ze iets anders wilden, werd hen gevraagd of zij iets voor een nieuw op te richten band voelden.

Linda en Brenda kennen elkaar al vanaf 1997, samen hadden ze deel uitgemaakt van de band Bad Thing. Beiden hadden in de tussentijd al in meer bands gespeeld. Toen ze elkaar weer tegen kwamen was de klik er meteen weer. Ook uit die periode worden de mooie nummers weer opgepakt.

In januari was er door de nieuwe formatie een brainstorm sessie gehouden, dit vanuit het idee om muziek te maken waar ook iedereen zelf achter kan staan. En waarbij er een gelijke inbreng is van alle muzikanten. Gezamenlijk wordt gekeken hoe het in te passen is.

En sinds februari van dit jaar wordt er om de twee weken in de studio ASdefabriek in Veendam gerepeteerd. De repetities van de nieuwe formatie worden om de veertien dagen gehouden. En in de tussenliggende weken zijn er de repetities van De Pompers.

Op dit moment wordt er nog gewerkt met bekende Engelstalige nummers om daar een eigen draai aan te geven. Er worden eigen Groningse teksten op gezet waarbij zoveel mogelijk wordt geprobeerd om van het origineel uit te gaan, maar wel met het erin leggen van eigen accenten. De teksten worden door Brenda geschreven en de arrangementen worden gezamenlijk gemaakt. Ze had de afgelopen jaren al mooi materiaal geschreven en met de begeleidende arrangementen van de musici wordt het gestalte gegeven.

Van De Pompers is het genre meer van; een, twee, drie, vier en knallen. In de nieuwe band is men met wat mooiere muzikale dingen bezig, ook op een wat gevoeliger niveau. Muzikaal ligt het op een hoger niveau en gevoelsmatig kunnen ze er meer in kwijt.

De verscheidenheid van de bandleden is ook prachtig. Brenda verwoordde het met: "wat een mooi cluppie muzikanten bij elkaar hè?" Rianto: "de sfeer is ook heel belangrijk, als dit minder goed is breng je het ook niet goed over in de muziek". Jan vervolgde: "ieder is ook vrij om te zeggen wat hij wil over de muziek". Brenda: "Niet dat er naar geluisterd wordt". Er klinkt gelach op. Waar het om gaat is mensen in hun waarde laten. Zo moet iedereen ook zijn contra tegen een nummer moeten kunnen uitten.

Jan vulde aan: "en ook dat we tegen elkaar moeten kunnen zeggen als iets niet goed klinkt. Zoals tegen Linda, volgens mij pak je daar een verkeerd akkoord". Linda, de drumster, antwoordde droogjes dat zij met stokjes werkt, en geen akkoorden heeft. Luid gelach vult de repetitieruimte. De humor is ook heel belangrijk in de band. Het is tekenend voor de gezellige sfeer.

Linda vertelde dat het heel erg goed gaat. Er is de onderlinge klik met elkaar. "Je kijkt naar elkaar, naar Bob of naar Jan, en je begrijpt wat er bedoeld wordt". Soms kijkt Jan haar aan als ze iets te snel gaat. Het is een heel goed gevoel onderling. Visueel contact is ook erg belangrijk met elk, want er kunnen passages zijn dat je over wilt naar iets anders en dan is dat met een knikje of met een beweging al duidelijk te maken. Maar soms is het beter om even niet te kijken of om je even om te draaien omdat ze zich anders begieren van het lachen.

De muzikanten hebben ook nog les en dat op oudere leeftijd nog. En ook echt op een hoog niveau. Iemand is met een Jazzy iets bezig. Niet meteen iets voor Brenda om daar de hele dag mee bezig te zijn. Maar als zij hoort dat het een nummer van Billy Holliday is of bijvoorbeeld Autumn Leaves van Miles Davis is Brenda thuis alweer bezig om dat uit te zoeken. Omdat er op deze manier anders naar nummers geluisterd wordt, wordt het eigen niveau ook wat omhoog gehaald. En wordt het ook weer ingebracht.

De nummers in het Gronings zijn geïnspireerd door het Engelstalige origineel, maar sommige ervan kunnen ook moeilijk herkenbaar worden. Zeker door de toevoeging van een ander arrangement. Mensen kunnen gaan denken welk nummer het nou is? "Om er niet op te kunnen komen zal best irritant worden, en zo moet het ook zijn", lacht Brenda. Het zal de nieuwsgierigheid ook wel laten opwellen.

Maar in grote lijnen blijft het wel herkenbaar, een beetje origineel met een eigen draai eraan. Er wordt een eigen sound in aangebracht. Dat vind Bob ook een van de bijzondere prettige dingen om in deze band te spelen. Brenda reageert met: "herhaal dat nog ‘s?". Bob kaatst terug: "ik zet het wel op Facebook". Gelach klinkt weer op. Er worden ook stijlen gemixt, en dat is in feite ook wat ze doen.

In het Grunnings schrijft Brenda voor een deel autobiografisch. Er zit veel gevoel en passie in. Met een nummer wil ze wat moois doen. In het Engels zingt ze ook heel graag. Vaak is het ook niet letterlijk in het Gronings te vertalen. Sommige dingen zijn ook te mooi om te veranderen en dan word de inspiratie uit het origineel gehaald om er zo dicht mogelijk bij te blijven. Maar dan wel in je moerstaal. Het Gronings ligt wel heel dichtbij hun, zodat het moeiteloos samen in een set past. Maar als de teksten eigen zijn maakt het ook niet uit of het in het Gronings of in het Engels is.

Voor Brenda had elke periode in de muziek ook z'n eigen charme, teksten schrijven was heel mooi. "Je bent bezig om het gestalte te geven". En nu eindelijk na al die jaren krijgen de nummers nu hun vorm op een manier waarvan ze denkt, "yo, lekker ja". Maar dat is omdat er nu verschillende ideeën bij elkaar komen. Er zijn 30 nummers bewerkt momenteel.

"Voor het publiek moet er een aantrekkelijke set komen om naar te luisteren. Het is niet de bedoeling dat er een vijftal ballads achter elkaar aan komen maar dat er ook "tempowaark" inzit. Met af en toe een rustpuntje" vertelde Bob. Het is heel breed, met blues, progressieve rock, met pop en met ballads. "En met soul", vult Bob verder aan. Ook funk wordt genoemd. "Het is het mooiste van het mooiste van wat we zelf mooi vinden en om het ook waar te maken".

Er zijn plannen opgevat om eerdaags, na de vakantieperiode, een of twee nummers ervan goed op te gaan nemen. Dan kan dat als promotie worden gebruikt. Van de bewerkte en van de eigen nummers worden CD's uitgebracht. Wanneer dit zal zijn is nog te vroeg om aan te geven. Eerst is er het plezier erin over wat ze nu doen. Ook over het tijdstip van de eerste optredens is nog niets concreets te zeggen. Maar als er iets op hun pad komt zullen ze zich eraan aanpassen. Ze zijn nu wel zover om iets te berde te brengen. Dit zijn eigenlijk de eerste stappen nog.

Eigenlijk is het naar buiten brengen een primeur nu de plannen op deze site mogen staan.

Binnenkort komt er een website. Om deze in de lucht te brengen is het qua teksten zo geregeld. Voor mooie foto's ligt de voorkeur om het overdag te laten maken op een mooie buitenlocatie, die al in gedachten is. Nu moet er nog even de kans zijn om gezamenlijk naar die plek toe te komen, omdat iedereen het heel erg druk heeft.