veendam - Ze zitten eigenlijk nog een beetje met een kater, Trijn (63) en Harrie Kalk (61) uit Veendam. Zondagavond sloten ze een drukke periode in hun leven af en, bekent Harrie, het gaf best een raar gevoel toen hij om zeven uur 's avonds de deur van hun viszaak annex cafetaria Noordzee aan de Middenweg in Veendam sloot.

Het echtpaar nam enige tijd geleden al de beslissing om te stoppen. "Het gaat niet meer. We kunnen het niet meer aan."

In 1985 vestigde het echtpaar zich aan de Middenweg. Daarvoor hadden ze dertien jaar cafetaria Het Eethuisje in Martenshoek gerund. In Veendam kochten ze de voormalige slagerij Burger, die nog anderhalf jaar lang een viszaak onderdak had gegeven.

Trijn en Harrie troffen er een uitgewoonde situatie aan. "Mijn vader is drie jaar lang in de weer geweest om de zaak en het woonhuis op te knappen. We hadden het aanvankelijk best moeilijk om de loop er weer in te krijgen", zegt Trijn. Ze werd het gezicht van Noordzee, want het echtpaar had de rollen keurig verdeeld. Trijn deed bij voorkeur het toonbankwerk, terwijl Harrie zich met de voorbereidende werkzaamheden bezighield. Samen draaiden ze weken van tachtig uur, ook al omdat de zaak zondags geopend was.

Als werknemer van Silenka belandde Harrie min of meer tegen zijn zin in zaken. Het was Trijn, die administratieve functies had bij onder meer Duintjer en Boekhoudt, die voor zichzelf wilde beginnen. "Ik zag dat helemaal niet zitten en heb de cafetaria eigenlijk ook nooit wat gevonden", bekent Harrie. Meer schik had hij later in de viszaak die al gauw een grote klantenkring opbouwde. "We hebben er altijd met plezier gewerkt." Dat het wederzijds was, bleek uit het afscheid dat enkele trouwe klanten hen zondag bereidde.

In de voorbije jaren is er in hun vak wel het een en ander veranderd, constateert Harrie. Stoom- en spekbokkingen worden nauwelijks nog door de jongeren gegeten en het gebakken visje met graat is een unicum geworden. "Ze willen alles graatloos, tegenwoordig."

Wat er met de zaak gaat gebeuren, is nog niet bekend. Mogelijk wordt die verkocht, al doen ze hun enige zoon daarmee bepaald geen plezier. Voor hem is dat te definitief. Trijn en Harrie maken zich er nog niet druk over. De komende weken hebben ze het druk met de ontruiming van de viszaak en de voorraadruimten. Daarna is het tijd voor ontstressen, zeggen ze. En reizen, zo hebben ze zichzelf beloofd.