Door Klaas Fleurke
Voor het tweede jaar op rij behaalde Veendam 1894 een plaats bij de beste 50 teams van het prestigieuze zaalvoetbaltoernooi Protos Weering. Via overwinningen in de Marsdijkhal in Assen op SVZ (doelpunten Yorick Zuur, Melvin Tehubijuluw, Dinand de Jonge), Helpman (scores van Melvin Tehubijuluw, Yorick Zuur) en LTC (treffers van 2x Winston de Jonge, Wessel Bieze, Dion Beks), gingen de Veendammers zeer eervol als de nummer 2 van de poule door naar de volgende ronde. Daarvoor ging er op 23 december 2025 een supportersbus van het Henk Nienhuis Stadion aan de Langeleegte naar de Esdalhal in Emmen. Ook uw scribent reisde mee.
Afbakenen
Dat het zaalvoetbaltoernooi leeft in met name Drenthe zou uw verslaggever bijna aan den lijve ervaren. Aangekomen bij de moeilijk met de bus te bereiken sportaccommodatie, bleek dit al voor aanvang van de eerste wedstrijd van de geelzwarten. Overal werden spandoeken opgehangen waarbij Germanicus uit Coevorden absoluut de kroon spande. De mannen van trainer Armand Mac Andrew konden gelijk aan de bak tegen deze zondag tweedeklasser. De in groten getale meegereisde supporters uit Zuid-Drenthe bakenden een heel supportersvak af met geelzwarte linten en zouden met tromgeroffel en geschreeuw hun team vanaf de tribune begeleiden. Vandaar dat de Parkstedelingen de openingswedstrijd afwerkten in blauw uittenue.
Aanmoedigingsgeluid
Hoewel de sfeer uiterst sportief bleef, hier en daar een boos gezicht vanwege al het gedring en gewring, was het later in de hal een kakafonie van aanmoedigingsgeluid. Na de eerste wedstrijd van de Veendamboys, die helaas met 0-2 verloren ging, werd het drukker en drukker. Meerdere supportersbussen uit Erica en Oosterhesselen (VIOS) voerden nog meer publiek aan en weldra was de sporthal mudjevol. De hal raakte overvol en er was voor alle hartstochtelijke meelevende supporters niet voldoende plek. Staanplaatsen werden gecreëerd waar dat eigenlijk niet kon. Vanuit de ook al propvolle kantine klonken af en toe bonkende geluiden tegen de ramen om uitzicht op het speelveld af te dwingen. In eerste instantie lukte dit, later al niet meer. Er was geen beginnen aan. De toeschouwers konden ook moeilijk de kantine in en uitstromen. Laat staan een plekje bemachtigen op de uitpuilende tribunes. Nogmaals het signaal dat dit in de winterstop georganiseerde toernooi enorm leeft. Iedereen wil er blijkbaar bij zijn. De vriendelijke meneer en mevrouw die naast me zaten op het bovenste, heerlijk zachtbeklede bankje op de galerij, vertelden me dat het afgelopen zaterdag in deze hal niet zo druk was bij de voorronde wedstrijden. Drenthina was dus al gewend aan deze sporthal. Een klein voordeeltje lijkt me.
Volleybalvereniging
Bij aankomst in Emmen was het nog relatief rustig en in het clubgebouw waar de volleybalvereniging Emmen ’95 de uitbating doet, word ik opgevangen door Bert. Als een voortreffelijke gastheer en later suppoost vraagt hij mij of ik op reis ga. Hij wijst naar mijn rugzak. Daarin heb ik mijn lunchpakketje voor de avond en een flesje water plus schrijfbenodigdheden, muts, handschoenen en sjaal tegen de winterse kou buiten. Ik vertel dat ik clubverslaggever van Veendam 1894 ben en een kort (ja, ja) verslag wil maken.
‘Grote oren’
Tijdens de openingswedstrijd ervaar ik veel hectiek en enerverende momenten. In eerste instantie dacht ik een daalders plekje met een mooi overzicht te hebben, later bleek dit een grote misvatting te zijn. Twee wedstrijden lang zat ik tegen ruggen aan te kijken. Ik maakte er maar een soort pauze van en peuzelde mijn lunchpakketje op. En ging wat dat betreft maar op het aanzwellende geluid af. In bijvoorbeeld wedstrijd drie toen Erica speelde tegen Germanicus wilden beide supportersgroepen niet voor elkaar onder doen. Aan mijn kant stonden en zaten de Erica-aanhangers en hieven strijdliederen aan. ‘Forza Ericaaa!’ Met ludieke en humoristisch gezongen en gescandeerde teksten daarbij refererend aan een speler ‘met grote oren die zo gaat scoren!’
Explosief supporterssfeertje
In Veendams eerste wedstrijd gaven de Langeleegteboys alles waarbij ze tegen een goed spelend Germanicus zeker niet helemaal kansloos waren. In het explosieve supporterssfeertje kregen Melvin Tehubijuluw en Nick Nijboer mogelijkheden. Maar vijf minuten voor tijd (speelduur 25 minuten) viel de tegentreffer toch. De sterk keepende Thijs Graver was kansloos. Yorick Zuur kreeg door een ondertal-situatie bij Germanicus nog een kans maar in de omschakeling sloegen de Coevordenaren alsnog een keer toe. Na afloop zei iemand uit het Veendammer kamp: ‘Gezien het wedstrijdbeeld was de overwinning oké, maar het had niet gehoeven.’
Succes
In de vierde poulewedstrijd waarbij de geelzwarten aantraden voor hun tweede confrontatie tegen vierdeklasser VIOS was er succes. Via een mooie intikker van Melvin Tehubijuluw en een prachtige schuiver van Yorick Zuur wonnen de Veendammers verdiend met 2-0. De derde wedstrijd van de Veendammers leek op een deceptie uit te draaien tegen SC Erica maar via Wessel Bieze en Dinand de Jonge kwam het na een 2-0 achterstand terug tot 2-2. Zodoende bleven er nog kansen over om naar de halve finales te gaan. Bij winst in de laatste ontmoeting op zaterdag tweedeklasser Drenthina zouden de vijf van trainer Mac Andrew op 7 punten komen wat genoeg moest zijn om door te gaan.
Niet-aanvalsverdrag
In de achtste wedstrijd van de avond gebeurde er iets bijzonders. Iets wat ik zelden heb gezien. Het duel Germanicus – Drenthina kreeg een bizar verloop. Germanicus kwam met 2-0 voor en leek met 9 uit 4 zeker van plaatsing. Maar Drenthina vocht zich terug tot 2-2 waardoor beide teams op 7 punten kwamen en geplaatst leken. Vanaf dat moment, zo’n 8 minuten voor tijd, was het geen wedstrijd meer. Beide teams leken het goed te vinden en speelden de bal rond om het rondspelen. Ze leken het op een akkoordje te gooien en een niet-aanvalsverdrag te hebben gesloten. Tja, wat kun je eraan doen? Het is een soort van minachting naar het onpartijdige publiek en toch ook je eigen supporters. Maar ja, dit gebeurt ook op EK’s en WK’s. Het kwam met name Germanicus te staan op veel boegeroep na afloop. Heel laat na beëindiging van het toernooi en de klok al naar twaalven tikte, zei een ervaren Drenthina-man hier in een leegstromende kantine het volgende over: ‘Ik was het hier niet mee eens. Dit was in mijn tijd niet gebeurd!’
Vasthoudmomentje
De laatste wedstrijd van de avond moest de beslissing brengen over wie naast Germanicus en Drenthina door zou gaan naar een halve finaleplaats. Veendam 1894 kon zelfs nog tweede worden door ruim te winnen van Drenthina maar het zat er eigenlijk geen moment in. Een vasthoudmomentje van Mark Wijnsema leverde het sterke Drenthina een penalty op en scoorde even later nog een keer. Toch kwamen de moegestreden Veendammers namens Dinand de Jonge nog terug tot 1-2 maar toen Veendam va-banque ging spelen met de voetballende doelman Melvin Tehubijuluw wisten de Zuid-Drenthen er nog 1-3 van te maken. Zodoende eindigden de geelzwarten met 4 punten op de vierde plek.
En dan is er Bert
Ja, en dan is er Bert. Iedereen lijkt Bert te kennen en omgekeerd lijkt Bert iedereen te kennen. Na afloop van het toernooi begint het lange wachten op de bus. Terwijl de andere clubs een voor een vertrekken, komt de Veendammer bus pas na twaalven. De overvolle kantine levert voor mij te veel prikkels op en zoek daarom mijn heil op een rustige plek. Ik observeer Bert. De aimabele suppoost houdt toezicht op bezoekers zodat ze geen glaswerk mee naar buiten kunnen nemen. Hij doet dit op een bewonderenswaardige relaxte edoch besliste manier waarbij iedereen het van hem accepteert. Geen onvertogen woord terwijl sommige bezoekers toch al aardig in de olie zijn geraakt. Iets met dubbele tongen en onvaste bewegingen.
Partyrepertoire
De Veendammers vertrekken als laatsten. De muziekinstallatie gaat mee de bus in en de terugreis staat in het teken van de meezingers. Luidkeels wordt door de spelersgroep het partyrepertoire afgewerkt. Clubman, materiaalman en vaste assistent-scheidsrechter Jan Brongers zingt vanzelfsprekend, als zijn eigen hit ‘Baby don’t go’ wordt ingezet, mee. Eigenlijk is het Veendammer reisgezelschap een goed stel met elkaar. Het verwerkte verdriet over het niet bereiken van de halve finales van PWZ zit niet heel erg diep. De veldcompetitie, welke op 17 januari 2026 weer hervat wordt met een uitwedstrijd bij Omlandia, is natuurlijk veel belangrijker dan dit winterse tussendoortje. Benieuwd of dit goede stel een prijs weet te pakken. Om 01:00 uur draait de bus de parkeerplaats op aan een lege Langeleegte. Bij het uitstappen moet ik denken aan een persiflage op BV Veendams clublied dat tijdens het toernooi werd gezongen door supporters van andere clubs toen onze jongens niet wonnen: ‘Aan de Langeleegte speelt een groot kampioen, hahaha!’
Meer foto’s zijn te zien op Facebookpagina De Langeleegte huilt.