Door Hans Schreurs [hansschreurs@parkstadveendam.nl]​

De perikelen rond de zoutwinning in Veendam en omgeving blijft de gemoederen bezighouden. Dit keer was de gemeenteraad bijeen om een besluit te nemen over de in te dienen zienswijze als reactie op het voorgenomen besluit van minister Wiebes van Economische Zaken om een vergunning te verlenen aan Nedmag tot 2045.

In het kort komt het erop neer dat die vergunning Nedmag in staat stelt om door te gaan met de zoutwinning en deze zelfs uit te breiden. De gemeente Veendam krijgt dan de kans om aan te geven hoe ze daar tegenover staat en welke voorwaarden zij graag opgenomen ziet in zo’n vergunning. Gisteren kon de raad reageren op de concept zienswijze en eventuele verbeteringen en veranderingen aangeven ofwel de zienswijze geheel verwerpen.

Gemeenteraad positief over vergunningverlening.
Van verwerping van de zienswijze was gisteren totaal geen sprake. Na een hoofdelijke stemming werd duidelijk dat alleen de fractieleden van de SP en VUK tegen de zienswijze stemden. Alle anderen partijen stemden voor, zei het dan met toevoeging van een aantal scherpere formuleringen en de nodige meet- en controle mogelijkheden. Zelfs de doorgaans wat ‘groenere’ partijen als GroenLinks en D66 gingen opvallend makkelijk akkoord.

De bezwaren van de SP en VUK waren fors. Schade door bodemdaling, milieuschade, gevaar voor de volksgezondheid en een gebrek aan draagvlak. De vergelijking werd getrokken met de veel kritischere houding van gemeenteraden van omliggende gemeenten als Tynaarlo, Aa & Huze en Midden-Groningen. Volgens Harry Schoonewille zwicht het college - en bij goedkeuring ook de Raad - voor de macht van het geld.

Een lastig dilemma
Als we de problematiek van de keuze terugbrengen tot hapklare brokken dan gaat het hierbij om het belang voor de economie van Veendam versus de mogelijke negatieve gevolgen voor de Veendammers.
Ten faveure van de goedkeuring spreekt dus het economisch belang, waaronder ook de werkgelegenheid. Bij Nedmag werken circa 150 mensen en nog eens honderden bij toeleveringsbedrijven. 
Ten nadele van de goedkeuring spreken de reeds genoemde negatieve effecten. Om deze zoveel mogelijk te beheersen  worden allerlei meet- en controle mogelijkheden ingebouwd. GemeenteBelangen benadrukte het belang van een schadefonds en van de zogenaamde omgekeerde bewijslast in geval van schade. De dramatische ontwikkelingen in de afwikkeling van de aardgasschade staat iedereen nog helder voor de geest. 
Het lastige in deze keuze is ondermeer dat de economische voordelen zich aardig laten becijferen, maar de negatieve aspecten veel minder. Heeft het effect, zo ja wat dan en hoe erg is het allemaal? Wat wordt dan de schade aan het milieu, is dat onherstelbaar en wat gaat dat dan kosten?
Keer op keer werd door raadsleden benadrukt dat het een ‘lastige materie’ is waar veel kennis voor nodig is. Kennis die niet of nauwelijks aanwezig is. Tja, dan wordt het moeilijk beslissen natuurlijk. Simpel gezegd: we weten wel wat het voordeel is, maar over de nadelen kunnen we eigenlijk niet oordelen
Deze twijfel werd wellicht nog het beste verwoord door Pieta Loots van de PvdA die zei dat ze heel erg meevoelde met de Veendammers en dat haar hart uitging naar de mensen die zich zorgen maakt, maar dat haar verstand toch zei dat ze voor moest stemmen.

Ten slotte
De zienswijze ligt er, goedgekeurd en wel. De vergunning tot 2045 gaat er wel komen en de toekomst zal ons leren of deze gemeenteraad wijs gehandeld heeft. Hopelijk worden we in deze niet door schade en schande wijs.