Rink Oosting is amateurhistoricus en verzamelt oude foto´s en verhalen die de geschiedenis van Veendam vertellen. Wekelijks op parkstadveendam een nieuw verhaal, zoveel mogelijk inhakend op de actualiteit, omlijst met foto's. Mocht u zelf in het bezit zijn van oude foto's, ansichtkaarten, dia's, oude nota's, verhalen enz. U kunt Rink Oosting bereiken op telefoonnummer 06-41586400 of per e-mail: rinkoosting@online.nl

Het was vroeger zo eenvoudig. Je kocht een fotorolletje en ging aan de slag. Je legde met je fotocamera een deel van je leven vast op de gevoelige plaat om later de beelden nog eens terug te kijken. Wanneer het rolletje vol was, en dat gebeurde nog al snel, ging je naar de fotowinkel om het rolletje te laten ontwikkelen. Eigenlijk maakte je best wel weinig foto's. Een rolletje bevatte 12, 24 of 36 foto's en fotograferen was best wel duur. Je moest een rolletje kopen en moest daarna ook nog voor de foto's betalen. Maar dan had je ook wat!

Prachtige beelden op fotopapier die voor een leven lang bewaard konden worden. Men schafte een mooi fotoalbum aan om ze in te plakken. Fotograferen werd bewust gedaan. Het was altijd weer spannend of je ook datgene op papier terug kreeg ook datgene was wat je voor ogen had toen je afdrukte. Hoe jammer als bleek dat de foto mislukt was, te licht, te donker, bewogen, vergeten door te draaien dus een dubbele foto, te ver af, te dicht bij, noem maar op. Je kwam er pas achter nadat je de foto's had laten afdrukken.

Helaas was er dan geen kans meer om de foto's opnieuw te maken. Boeken vol met foto's vertellen beeldend een fase in je leven en op een regenachtige dag samen met familie de boeken doorkijken en de verhalen en herinneringen komen weer boven. Zo werd een groot archief opgebouwd. Met een beetje geluk belandden de foto's na het overlijden van de eigenaar bij een nabestaande die de waarde er van inziet of worden ze geschonken aan een liefhebber zoals ik of aan een ander archief. Zij kunnen beoordelen of de beelden historisch interessant genoeg zijn om ze te bewaren voor het nageslacht zodat ook zij met de beelden een ideeën hebben hoe het er vroeger allemaal uitzag.

Hoe anders fotograferen we nu. De digitale fotografie deed zijn intrede. ‘De kwaliteit was in het begin niet om over naar huis te schrijven en de camera's waren duur. De digitale kwaliteit was nog mager te noemen, zogauw je ze uitvergrootte zag je duidelijk de pixels. Maar de digitale fotografie nam een enorme vlucht, de snelheid va een straaljager is er niets bij. De kwaliteit verbeterde per dag, de prijzen daalden in sneltreinvaart, de megapixels gingen per dag omhoog en de hoeveelheid foto's die je op een geheugenkaartje kwijt kon steeg navenant. De digitale fotografie bood vele mogelijkheden.

Men kon zoveel foto's maken als men wilden en men kon gelijk kijken of deze gelukt waren. Was een foto mislukt of was men niet tevreden over het resultaat maakt men gelijk een nieuwe. De mislukte foto wordt gedelete. Waar het anders 12, 24 of 36 foto's waren maakt men nu rustig duizend foto's op een geheugenkaart. Foto's worden nu op een computer geparkeerd en de beste worden misschien nog eens afgedrukt. Foto bekijken doet men op een pc, tv of met beamer. In elke willekeurige grootte op elk moment. Maar hierin schuilt het gevaar.

De foto's worden toevertrouwd aan de techniek en het probleem van techniek is, het kan je in de steek laten. Op momenten waarop je het niet verwacht, op momenten dat je het niet kunt gebruiken, door een ongelukkige maar definitieve manoeuvre. Techniek is niet altijd betrouwbaar en het kan zomaar gebeuren in een split second dat je alles wat op de computer staat kwijt bent. Al je onvervangbare foto's in één keer weg. Maar ook bij overlijden zal het gauw voorkomen dat niemand belang meer heeft bij de ‘oude computer' als men een moderne heeft. De oude computer gaat de recycling in inclusief de harde schijf met foto's. Of als men de harde schijf nog kan gebruiken wordt deze geformatteerd om hem leeg te maken voor hergebruik. Archieven zullen geen beelden meer aangeboden krijgen en opbouw van archiefmateriaal stagneert. Het nageslacht zal daardoor niet meer de mogelijk hebben om beelden van heden ten dag te zien.

Ik wil u als lezer er bewust van maken eens te denken over wat er met de digitale foto's gebeurt. Heeft u een back up waardoor foto's dubbel bewaard worden. Worden digitale foto's na overlijden van familie aangeboden aan archieven. Ook foto's van nu zijn interessant want deze zullen in 2114 honderd jaar oud zijn en een beeld geven aan het nageslacht hoe er nu geleefd wordt. Bij deze zal ik nog een aantal foto's tonen van honderd jaar terug toen alles nog op papier werd afgdrukt