Piet van Dijken heeft sinds de jaren 70 ongeveer 750 columns geschreven. Voor zijn boek ‘Piet’s Big City’ was het “a hell of a job” om daaruit een selectie van 158 columns te maken. Welke zijn goed genoeg voor het boek en welke net niet voor het 208 pagina’s tellend boek. “Ik weet zeker dat er een stuk of wat door mijn vingers zijn geglipt waarvan ik achteraf denk dat die er ook in hadden gemoeten.”
Zaterdagmiddag heeft Ingrid van der Tuin-Evers bij de Bruna in Veendam het eerste exemplaar van Piet in ontvangst mogen nemen.Ingrid had het boek anders ook gekocht, maar een door Piet persoonlijk gesigneerd exemplaar is natuurlijk veel leuker. “Wat ik leuk vindt van Piet als tafelheer bij RTV Noord, en het ergens over gaat, is dat Piet even met een opmerking lekker even breekt met alles. Zodat er een andere sfeertje op tafel komt.”
Piet signeersessie was met een berichtje voor iedereen die zijn boek in ontvangst nam heel persoonlijk. En met vulpen. Ze heeft het ook even goed laten drogen.
De gebruikte vulpen is een eerbetoon aan Martin Bril, de veel te vroeg overleden columnist van de Volkskrant. Martin was net als Piet helemaal gek op bijzondere vulpennen. Als Bril in Groningen was ging hij samen met Piet een biertje drinken en af en toe even eten. “Er waren wel een aantal columns die er zeker in moesten. Allereerst het voorwoord van mijn jongste dochter Welmoed. En het column van Martin Bril natuurlijk, in 2005 over mijzelf geschreven voor de Volkskrant.”
Alida en Jos uit Wildervank hebben het tweede exemplaar in ontvangst genomen. Alida: “Het is toch super om dit op je boekenplank te hebben, zo’n persoonlijk gesigneerd boek. Jos: “En dat niet alleen. Piet is een echte Groninger, daar kom ik ook weg. En het is een fijne persoonlijkheid.”
Piets advies is om gewoon voor het slapen gaan een column te lezen. “Kun je heel goed op slapen op zo’n column van mij. Welke het ook is.”
Een rijke bron voor het bundelen van zijn columns was ook zijn werk voor de populaire huis-aan-huis stadskrant Loeks. Waar Van Dijken jarenlang zo’n 500 columns voor heeft gemaakt. Ongeveer 250 kranten waren al doorgeworsteld voor het inscannen van een selectie bij de uitgever van zijn boek. Maar hij had bij zichzelf gedacht dat er nog veel meer moesten zijn. Die vond hij weer terug in het schuurtje in een heel oude bananendoos onder de spinnenwebben.
Inspiratie voor zijn columns vond Piet van Dijken ook op straat. Voor OOG TV heeft hij 500 keer met een bekende Nederlander of Groninger door de Herestraat gelopen. Voor een pittig, ontroerend of gewoon een gezellig gesprek in het programma ‘Herestraat Helemaal’. De laatste aflevering liep hij met Wilfred Genee, de bedenker van het programma. Voor RTV Noord heeft hij ruim 15 jaar op elke werkdag zijn bijdrage van ‘De Straat’ gemaakt, zo’n 3600 keer met een item dat op dat moment belangrijk was.
In de stad vond hij een rijke bron met typetjes. “Onze favorieten was ‘Het terras’. Ik had vijf columns geschreven over terrassen en wie er allemaal voorbij kwamen. Voor een man alleen had ik ook een neus. In de 90 van de 100 gevallen was het ook de man alleen. Soms kreeg ik wel op m’n flikker, want dan bleek hij al 30 of 40 jaar getrouwd te zijn.”
Er gaan natuurlijk ook columns over de stad op zich, de liefde voor Groningen. Maar dat is ook wel tussen de regels door te lezen.
Het bundelen tot een heus boek na zoveel schrijfwerk en zovele jaren had een emotioneel moment gebracht. “Op het moment dat er werd aangebeld stond er een man voor de deur met een doos. Ik maak ‘m open en ik zie 10 boeken van mezelf. Toen moest ik echt even gaan zitten.”
“Het is echt waar, dit is gewoon mijn boek. Met op de cover een schilderij van de schilder Klaas Lageweg. Over de inhoud kun je twisten maar niet over de cover. Er wordt meer over de cover gesproken denk ik dan over de inhoud. Maar dat maakt niet uit, het complete verhaal is dat dit een boek is. Daar ben ik heel erg verguld door.”
Tussen 1970 en 1975 heeft Piet van Dijken als diskjockey vinyl gedraaid in de discotheken Jolly Joker en de Blow Up in de ‘stapstraat’ Poelestraat. Piet heeft er heel veel van weggeven, maar heeft zelf nog een behoorlijke collectie bewaard. Onlangs heeft hij zijn pick-up weer aangesloten om ze weer te kunnen beluisteren. Voor lekker ontspannen zet hij een relaxte jazz-nummer op van Chet Baker. Of muziek van zijn overleden vriend Harry Muskee.
