IJsliefhebbers hebben het afgelopen weekend op verschillende plaatsen op de smalle ijzers gestaan. De meer geoefenden deden dat met verve, voor anderen was het behoorlijk onwennig.
Ook voor Roosmarijn, Lisanne en Joëlla viel het zonder echte schaatservaring nog niet mee. Het was glibberen op een spiegelgladde schaatsbaan van ijsvereniging De Tonckel.
Eigenlijk waren ze best wel jaloers op de schaatskunde van anderen. Maar er was ondersteuning van elkaar en ze hielden de moed erin. Voor Isabella, drie jaar, was het haar allereerste kennismaking met ijs en met sneeuw.
De schaatsbaan van De Tonckel was zaterdagmiddag open gegaan. Voor het eerst met de beperkingen in verband met Covid-19. Er mochten maximaal 80 volwassenen op de ijsbaan. Helaas was er geen publiek toegestaan, alleen schaatsers. Dit gold uiteraard niet voor ouders en verzorgers van kleine kinderen. De kantine was gesloten en ook de toiletten waren dicht. Koek en zopie was met de anderhalve meter wel toegestaan.
Maar de baan kon open en voor ongeveer 65 bezoekers lag deze uitnodigend te schitteren in de zon. De mooie ijsvloer was in drie lagen opgebouwd met 40 tot 50 kuub opgespoten water over het onderliggende sneeuwijs. De ijsvereniging heeft de beschikking over een eigen waterbron op 40 meter diepte. Met een slang zijn de vrijwilligers, over twee avonden en een keer overdag, de hele baan rond geweest voor een laag van 1 centimeter. De rest heeft de natuur gedaan op de 270 meter lange baan.
De baan was ook nog niet ingereden. Luna van 6 en Milan van 10 hadden samen met hun vader de primeur om de gladde ijsbaan te betreden. Vader was er alleen voor de begeleiding, normaal waagt hij zich niet op glad ijs. Blij met de ijsbaan is hij wel, waar de kinderen kunnen oefenen en plezier hebben. “Petje af voor de vrijwilligers.”
Bestuurslid Reint Jan Vegter: “Je doet het voor de kinderen in het dorp, om ze een plek te bieden waar ze ook veilig kunnen schaatsen. Geen zorgen of jouw kinderen door het ijs kunnen zakken. Of dat je de kinderen kwijtraakt. Het is ook mooi in het zicht allemaal. Er kon hier toch wel zeker gemiddeld om de twee jaar worden geschaatst.”
De ijsbaan ligt inmiddels zo’n 20 jaar naast de oude wielerbaan van Wielervereniging Stormvogels. Voorheen was het een bebost terrein. In samenwerking met de Stormvogels zijn de bomen gekapt en de wortels uit de grond gehaald. Het uitgraven van de ijsbaan was met behulp van een kraan.
