VV Wildervank bestaat dit jaar 85 jaar, Jacob Kuipers heeft hiervoor 12 interviews gemaakt voor het jubileumboekje van VV Wildervank. De komende dagen plaatsen we één interview per dag, zodat ook oud VV Wildervankers dit terug kunnen lezen. 

Kastelein Joop Hulshof:
“Wildervank zondag 1 moet niet naar de tweede klas, dat is te hoog gegrepen.”. “Als je de barmedewerker zo hoort praten dan denk je: 'Hij is wel geboren voor het trainerschap, maar niet als voetballer.'.” Een tweede Leo Beenhakker dus.

Ze zijn de onmisbare schakels in het geheel. De barmedewerkers. Joop Hulshof (57) is zo iemand die zich 'het vuur uit de sloffen' rent om zijn klanten de helpende hand toe te steken. Een barmedewerker pur sang. In het dagelijks leven werkt hij bij defensie in Havelte. De burgerlijke medewerker van defensie werkte als chauffeur in Libanon. Het was wijlen voorzitter Bakker die Hulshof vroeg om barmedewerker te worden. Vervolgens is de inwoner van Wildervank wegens zijn werk bij de defensie in 1995 verhuist naar Harderwijk. En in 2007 is de geboren Veendammer weer terug gekomen in Wildervank. Bij v.v. Borgercompagnie staat Hulshof nog wel achter de bar tijdens het veteranentoernooi en de feestavonden.

Waarom ben je lid van v.v. Wildervank geworden? “Omdat ik het gezellig vind bij Wildervank. Ik wil graag sociale contacten.”. Hulshof heeft nooit gevoetbald. Behalve een uitstapje naar de jeugd van voetbalvereniging Hermus AVK uit Annerveenschekanaal. “Ik was 8 jaar, maar na een jaar ben ik er mee gestopt.”. Maar hij heeft wel een duidelijke mening over het eerste zondag elftal van Wildervank. “Niet naar de tweede klas, dat is te hoog gegrepen.”. En van het eerste team van de zaterdag afdeling krijgt hij niet veel mee.

Ondanks dat Hulshof helemaal niet aan sport doet, is hij één van de vaste medewerkers van het Betonboor Bleeker C/D Toernooi en het klaverjassen. “Met 32 man zijn we één keer in de maand we aan het klaverjassen. En ik sta dan niet achter de bar.”. Maar kun je wel klaverjassen? “Nee”, zegt hij op een resolute toon. “Ik maak de warme hapjes, dat doe ik ook al een paar jaar. Ik ben veel bij het kantine gebeuren betrokken. Een beetje achter de bar en een beetje dom kletsen.”. In Huize Sint-Franciscus is hij ter wereld gekomen, zoals veel Veendammers. Maar hij voelt zich meer op en top Wildervanker.

Toch is de inwoner van Wildervank geen onbekende toen hij in 1994 weer in beeld kwam bij de club. Hulshof heeft nog samen met wijlen Harrie Haan en mevrouw Rogaar-Bot achter de bar gestaan. Hulshof: “Ik kon goed met mevrouw Rogaar opschieten en ze kon goed babbelen. Ze moesten iemand gebruiken voor de kantine, want ze kon het niet aan. En voorzitter Bakker heeft me daarvoor gevraagd.”. En in 1995 is de familie Hulshof verhuisd naar Harderwijk wegens zijn werk bij de defensie. “Daar heb ik een half jaar gewerkt en we zijn in 1997 weer terug gekomen naar Wildervank.”.

De familie Hulshof is in 2007 dus weer terug gekomen bij de voetbalclub Wildervank en daarna is Hulshof barmedewerker geworden. Samen met Roel Duitsch, Be Hamminga en Jan Hoving.  Waarom ben je lid van de voetbalclub Wildervank geworden? “Ik vind het een gezellige vereniging.  En ik hou van sociale contacten”. Hulshof heeft zelf helemaal niet aan sport gedaan. “Ow ja, ik heb nog bij Hermus AVK (Annerveenschekanaal) gevoetbald toen ik 7 of 8  jaar was. Maar na een jaar ben ik er mee gestopt. Ik was geen voetballer.”. Hulshof kwam er dus op een zeer jonge leeftijd al achter, dat achter een bal aan hollen niks voor hem was.  Hij had dus een zeer vooruitziende blik.

Wat vind je van de zondagselectie van v.v. Wildervank? Hulshof: “Het eerste zondag elftal vind ik wel goed spelen. Ik vond het niet zo goed met de vorige trainer Lesmond Prinsen. Dat lag meer aan de communicatie tussen de trainer en de spelers. Deze trainer praat meer met de spelers. Hij gaat beter met de jongens om. Flesje bier en even gezellig na afloop bij elkaar zitten. En dat deed Prinsen niet. Veldhuis keek ook nog naar andere elftallen. Als je trainer bent dan moet je wel bij andere elftallen kijken.”, vindt Hulshof. En als je de barmedewerker zo hoort praten dan denk je: 'Ja, hij is wel geboren voor het trainerschap, maar niet als voetballer.'. Een tweede Leo Beenhakker dus.

De voetbalvereniging Wildervank is een grote vereniging met heel veel jeugd. Wordt het niet eens tijd dat we tweede klas voetbal te zien krijgen aan de Woortmanslaan? Daar heeft Hulshof een duidelijke mening over. “Niet naar de tweede klas, dat is te hoog.”. Maar dat straalt de club wel uit. En als ze wel promoveren of kampioen worden? “Dan gaat het net als in Muntendam, dan zijn ze na één seizoen er weer uit.”.

“Ik denk niet dat ze de spelers ervoor hebben. En het kan maar zo voor Wildervank dat ze volgend seizoen net 'de kop boven water houden' in de derde klas.”. Qua grote moet Wildervank wel een tweede klasse wezen met heel veel jeugdleden. Hulshof: “Ze hebben 700 leden geloof ik, ze moeten naar de tweede klasse toe. Ik heb liever dat ze een beetje bovenin mee draaien in de derde klas. Dat trekt publiek aan. Met Muntendam en Veendam. En de omliggende clubs.”.

Joop heeft als chauffeur in Libanon gewerkt. En dat was in de jaren 1978-1979. “In Libanon was oorlog. Daar moest ik als dienstplichtig militair heen. Nee, het was geen vrijwillig werk. Ik heb hem wel geknepen, wel een paar keer. Maar ja, daar groei je over heen. Ik tenminste wel.”.  Joop heeft in Libanon een half jaar gewerkt en toen zat zijn diensttijd erop. Daarna heb ik als burger gewerkt bij defensie.”.