BETROKKENHEID - Donderdag 30 april jongsleden is het de laatste werkdag geweest van dokter Van Kerkvoorde. En op vrijdag 1 mei had de dokter afscheid genomen van zijn patiënten. Met velen van hen had hij een band opgebouwd. Van Kerkvoorde vertelde dat hij het een beetje veel zal gaan missen. Niet de druk en de verantwoordelijkheid, maar wel de mensen. Daarom gaf het ook een dubbel gevoel voor hem.  

Blijkens de overweldigende belangstelling kan het niet anders dan dat ook zijn patiënten hem wel zullen missen. De belangstellenden voor de afscheidsreceptie hebben een half uur tot vijf kwartier in de rij staan wachten. Naar schatting zijn het er zo’n 600 tot zelfs 1000 geweest. Vanaf de inrit naar de parkeerplaatsen tot aan de entree stonden zo’n 150 mensen. Met de rest binnen nog niet meegeteld. De rij vulde zich ook steeds weer aan. Het was zo druk dat de Italiaanse kok Salvatore uit Sappemeer ook maar buiten bij de mensen langsliep met zijn lekkere hapjes.

De receptie was gepland van 18.00 uur tot 20.00 uur. Maar om 21.10 uur werden de laatste van de vele handen geschud.

Verdiend
In de rij werden er ook herinneringen opgehaald. Vroeger was de praktijk nog aan huis, met rustige instrumentale muziek in de kleine wachtkamer. Bij het klinken van de zoemer was de volgende patiënt aan de beurt. In de nieuwe praktijk wordt de patiënt opgehaald.

Spieard en zijn zoon Simon waren al vanaf kwart over zeven in de rij gaan staan. En inmiddels was het al half negen geworden. Ze hebben het er voor over, en wilden het ook niet missen. De dokter is 32 jaar lang hun huisarts geweest. Het echtpaar Kuiper heeft een uur en een kwartier in de rij gestaan, en stonden nog steeds buiten. Ook zij hebben het er voor over. “Hij heeft het verdiend”, aldus Kuiper. “Hij was er altijd als we hem nodig hadden. Ook na de geboorte van de kinderen kwam hij nog even langs om te kijken hoe het was”.

Betrokken
Oma Kuiper vult aan, “je kon altijd goed met hem praten als je wat had”. Ook na het overlijden van haar man kon ze goed met hem praten. “Je kon altijd bij hem terecht.” De dokter kwam later weer op bezoek om te vragen hoe het ging.  

Een patiënt had zich om 19.30 uur in de rij aangesloten, pas om 21.20 uur was hij binnen in de hal. Over de vele belangstelling was hij niet eens echt verbaasd. Kerkvoorde is een heel betrokken huisarts. Hij is de hele 34 jaar lang zijn huisarts geweest, en nam ook de tijd voor je. Een andere wachtende dacht om 10 voor acht nog even langs te gaan, maar om negen uur stond hij met de laatste wachtenden binnen in de rij.

Bescheiden
Assistente Linda had zich voor de ingang van de wachtkamer geposteerd. Naast een pop die pontificaal in de hal was gezet. Met behulp van een foto onmiskenbaar de dokter voorstellend. Ze wilde zijn afscheid niet ongemerkt voorbij laten gaan, en de praktijk was feestelijk versierd. Voor de dokter is het een hele verassing geweest. Hij vroeg of het ook meteen weer weg kon. Het antwoord was lachend dat dit niet kon. Hij heeft het gewaardeerd. Ze vindt het geweldig dat er zoveel mensen voor hem zijn geweest.

Samenwerking
Linda was 18 jaar lang zijn assistente. En heeft altijd goed met hem samengewerkt, ze waren een goed team. De klik was er ook direct vanaf het begin al en ze heeft ook nooit weg gewild. Linda vindt het werk mooi en ze hoopt het nog lang te mogen doen. In de oude praktijd aan de Poststraat was ze begonnen. Het was een klein solopraktijk oude stijl en heel knus. Het nieuwe verzamelgebouw aan de Nijveenlaan bracht in 2010 een hele verandering mee, maar in positieve zin. Het is een mooi nieuw gebouw met een apotheek en een fysiotherapie. Met leuke collega’s, leuke artsen en met een goede samenwerking. Het patiëntenbestand is ongeveer 2300.

Linda gunt Van Kerkvoorde zijn pensioen van harte, hij heeft het verdiend. En samen met haar collega Gene gaat ze met frisse moed met de nieuwe huisarts Van der Veen aan de slag.

Waardering
Van Kerkvoorde dacht zelf ook dat er tussen de 500 en de 1000 mensen op zijn afscheidsreceptie zijn geweest. Hij kende ze allemaal. Sommigen waren namens hun familie of hun gezin gekomen. Hij heeft het enorm gewaardeerd. “Het is een blijk van waardering dat mensen de moeite willen doen om vijf kwartier met de kou buiten in de rij te willen staan”, aldus Van Kerkvoorde. Hij is 34 en een half jaar huisarts geweest in Wildervank. Het was meteen zijn eerste praktijk, en zo bleef het ook. “Meestal gaat het ook zo, het is niet dat je van de ene naar de andere praktijk gaat. Vroeger tenminste niet”, legde Van Kerkvoorde uit.

Hij had drie keuzemogelijkheden om een praktijk te beginnen, in Zoetermeer, in Soest, en in Wildervank. Zijn opleiding heeft hij aan de Universiteit van Groningen afgerond, en Groningers lagen hem wel. Het Noorden had zijn voorkeur vanwege de volksmentaliteit. Dat sprak hem aan. “Groningers heten stug te zijn, maar als je ze hebt heb je ze ook helemaal. Het is zo van een man een man en een woord een woord, en met twee benen stevig op de grond”. Hij vindt het ook een gezellig volk.

Zelf is Van Kerkvoorde in Zeeland opgegroeid, en de mentaliteit is niet zoveel verschillend met die van Groningers. De praktijk aan huis heeft hij heel leuk gevonden. De reacties van de mensen tijdens de afscheidsreceptie waren ook wel dat ze het gezelliger vonden. Het was huiselijker. Het nieuwe heeft wat, maar het oude ook.

Er is bijna dertig jaar aan huis gepraktiseerd. De praktijk was van dokter De Ronde overgenomen, die ongeveer 17,5 jaar praktijk hield aan de Poststraat. "Vroeger betekende het ook dat een huisarts automatisch praktijk aan huis had, tegenwoordig is dit helemaal niet meer zo".

Hij zal het wel een beetje veel gaan missen, zoals hij zelf zegt. Niet de druk en de verantwoordelijkheid, maar wel de mensen. Daarom gaf het hem ook een dubbel gevoel. Maar hij kan ook een paar hobby’s weer oppakken. Hij speelt piano en viool. Sporten en fietsen doet hij graag, en fotograferen en schilderen. Hij zal zich niet gaan vervelen.

Nieuwe generatie
Voor Roelien van der Veen is het ook haar eerste eigen praktijk. Ze heeft eerst in Amsterdam de 6 jarige geneeskundeopleiding gedaan, en daarna in de hoofdstad een half jaar in de psychiatrie gewerkt. De psychiatrie was eigenlijk om te zien of het haar lag. Daarna heeft Van der Veen 4 jaar lang de huisartsen opleiding gedaan omdat ze toen helemaal zeker wist dat ze liever huisarts wilde worden. In het 2e jaar heeft ze in het ziekenhuis stages gelopen, en in het derde jaar heeft ze al zelfstandig in een huisartsenpraktijk gewerkt in een dorpje in Noord-Holland. In 2009 werd haar de mogelijkheid geboden om bij Van Kerkvoorde stage te lopen. Zijn vrouw en haar moeder kennen elkaar uit het onderwijs en Van Kerkvoorde hoorde van haar opleiding en ambities. Tot haar 18e heeft Van der Veen in Veendam gewoond. Vanaf haar 18e tot haar 30e was het studeren en leren, en nu is ze weer terug in Veendam met haar man en twee kinderen. Afgelopen maandag is de nieuwe dokter in Wildervank aan de slag gegaan.